Onveilige hechting door narcistische ouder

Het hebben van een stabiele thuissituatie is de basis voor elk kind om op een veilige manier op te groeien en zodoende zichzelf te ontwikkelen. Helaas geldt deze situatie voor elk kind. Wanneer er een ongezonde relatie is tussen het kind en de ouder van hetzelfde geslacht, kan dit een grote impact hebben op mentale ontwikkeling.

OUDER ALS ROLMODEL

De ouder van hetzelfde geslacht is in de meeste gevallen het grootste rolmodel voor het kind. Het kind begint de ouder van hetzelfde geslacht te observeren en hun gedrag te imiteren. Wanneer een kind zijn eigen karaktereigenschappen begint te ontwikkelen, maar deze botsen met de ouder van hetzelfde geslacht kan dit grote gevolgen hebben voor latere ontwikkeling. Het kind begint aan zichzelf te twijfelen, wil de ouder tegemoet komen en schuift de eigen behoeften opzij.

OUDER ALS PRIMAIRE HECHTINGSFIGUUR

Wanneer een dochter te maken heeft met een narcistische moeder is dit een voorspeller voor de sociale ontwikkeling van de dochter. Voor een dochter is de moeder diegene die een voorbeeld moet stellen voor verdere ontwikkeling op zowel jonge als latere leeftijd. De moeder wordt door de dochter gezien als primaire hechtingsfiguur, maar in een situatie waarin de dochter te maken heeft met een narcistische moeder, zal er geen stabiele hechting plaatsvinden.

NARCISTISCHE OUDER EN ONVEILIGE HECHTING

Wanneer een kind onvoldoende vertrouwen heeft in de ouder als veilige haven, zal er een vorm van onveilige hechting optreden. Een kind heeft behoefte aan hechting bij de ouder en zal daardoor op zoek gaan naar nabijheid. Wanneer deze behoefte niet wordt vervuld kunnen er mentale problemen ontstaan. Een vorm van een mentaal probleem is onbalans in gedrag. Bij een narcistische ouder voelt een kind zowel angst als steun. Dit komt door de wisselende gedragingen die een narcistische ouder uit. Een kind kan hierdoor moeilijk onderscheid maken wanneer zij nabijheid of afstand moeten kiezen.

VERWACHTING EN ONTWIKKELING

Als ouders een afstandelijke houding aannemen tegenover hun kinderen, kan dat ingrijpende gevolgen hebben voor hun ontwikkeling en welzijn. Kinderen zijn zeer gevoelig voor subtiele signalen van hun ouders en als ze merken dat hun ouders emotioneel niet aanwezig zijn, kunnen ze proberen te compenseren door meer moeite te doen om hen te behagen en te proberen goedkeuring te krijgen. Dit kan zich op verschillende manieren uiten, zoals aandacht zoeken via wangedrag of proberen te voldoen aan onrealistische verwachtingen van de ouder. Kortom, kinderen hebben de neiging om oplossingen in zichzelf te zoeken als ze geconfronteerd worden met een emotioneel afstandelijke ouder.

Emotionele afstand tussen ouders en kinderen kan langdurige gevolgen hebben voor de ontwikkeling van een kind. Het gebrek aan emotionele band tussen ouders en kinderen kan leiden tot gevoelens van onzekerheid, verwarring over hoe je je moet gedragen om geaccepteerd te worden, een laag zelfbeeld, moeite met het vormen van relaties met anderen buiten de gezinseenheid, en ook tot depressie en angst. Deze problemen kunnen het voor kinderen moeilijk maken om later in hun leven gezonde banden met andere mensen aan te gaan; dit kan van invloed zijn op hoe ze romantische relaties benaderen of hoe ze op volwassen leeftijd met collega's omgaan.

EINDRESULTAAT ONVIELIGE HECHTING

Wanneer een kind onveilig is gehecht heeft dit invloed op latere leeftijd. De ontwikkeling kan zich onderscheiden op twee soorten manieren. Het kind zal het gedrag van de ouder op latere leeftijd imiteren, om zodoende het gemist van vroeger te maskeren of het kind zet zich af van de ouder, om alsnog zijn of haar eigen karakter te ontwikkelen.

De eerste ontwikkeling resulteert in een kind met narcistische trekken. De narcistische trekken zijn ontwikkeld door imitatie en leegheid vanuit jongere jaren. Door verwachtingen die het kind heeft vanuit de ouder te projecteren op anderen, kunnen zij zodoende de leegte die zij voelen opvullen. De tweede ontwikkeling bestaat uit het afzetten van het kind richting de oude, omdat het kind beslist zich op een andere manier te willen ontwikkelen, dan wat van een ouder verwacht wordt.

Echter, beide situaties resulteren uit het ontstaan van een onveilige hechting van het kind richting de ouder.